So What – Impresjonistyczna melancholia spotyka się z energicznym swingiem

“So What” to utwór, który definiuje brzmienie modalnego jazzu i stał się hymnem ruchu free jazz w latach 60. Skomponowany przez Milesa Davisa dla albumu “Kind of Blue” z 1959 roku, utwór ten odznacza się prostą strukturą melodyczną opartą na dwóch skali: D dorian i E-flat dorian. Choć melodia wydaje się banalna w swojej prostocie, to właśnie ona stwarza przestrzeń dla eksperymentalnych improwizacjami muzyków.

Miles Davis, geniusz saksofonu i trąbki, był jednym z najważniejszych pionierów jazzu w XX wieku. Jego kariera rozciągała się przez sześć dekad, a jego wpływ na rozwój gatunku jest nieoceniony. “Kind of Blue” uchodzi za jeden z najlepiej sprzedających się albumów jazzowych wszechczasów i często bywa określany mianem “najlepszego albumu jazzowego”.

“So What” rozpoczyna się powolnym, melancholijnym motywem granym na fortepianie przez Bill Evansa. Do tej impresjonistycznej atmosfery dołączają stopniowo pozostałe instrumenty - kontrabas, perkusja i trąbka Milesa Davisa. Improvizacje muzyków są wolne od schematów harmonicznych, skupiają się na eksploracji emocjonalnych przestrzeni wyznaczonych przez dwie skalę.

Każdy muzyk ma okazję zaprezentować swoje umiejętności. John Coltrane, znany ze swoich wirtuozowskich solówek, gra z niesamowitą intensywnością, tworząc momentami wręcz kosmiczne dźwięki. Cannonball Adderley, grający na saksofonie altowym, dodaje do utworu lekkości i melodyjnego wdzięku.

Podczas gdy improwizacje muzyków są swobodne i eksperymentalne, utwór zachowuje spójność dzięki powtarzającym się motywom melodycznym. To właśnie ta struktura “So What” czyni go tak fascynującym dla słuchaczy - pozwala na swobodną interpretację i daje nieograniczone pole do popisu dla muzyków.

Analiza Harmoniczna:

Utwór “So What” jest przykładem modalnego jazzu, gatunku który odchodzi od tradycyjnych schematów harmonicznych. Zamiast opartych na akordach progresji, utwór korzysta z dwóch skali: D dorian i E-flat dorian.

Prostota harmoniczna tworzy przestrzeń dla eksperymentalnych improwizacji, które nie są ograniczone schematem akordowym. Muzykowie mogą swobodnie eksplorować różne dźwięki i melodie, pozostając w obrębie określonych skali.

Wpływ “So What” na muzykę:

“So What” miał ogromny wpływ na rozwój jazzu. Utworzył nowy sposób myślenia o improwizacji i harmonii, otwierając drogę dla free jazzu. Jego prosta struktura i swobodne improwizacje zainspirowały wielu muzyków do eksperymentowania z nowymi dźwiękami i formami.

Do dziś “So What” jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych utworów jazzowych. Jest często grany na koncertach, a jego melodia wykorzystywana jest w filmach, reklamach i innych mediach. Utwór ten jest świadectwem geniuszu Milesa Davisa i jego zespołu, którzy stworzyli muzykę ponadczasową i inspirującą.

“So What” jako punkt odniesienia:

Posłuchaj “So What” i zastanów się nad jego prostotą, a zarazem głębią. Jak muzycy radzą sobie z brakiem tradycyjnych schematów harmonicznych? Jak ich improwizacje tworzą opowieść bez słów?

Niech “So What” będzie dla Ciebie punktem odniesienia w odkrywaniu świata jazzu.